Na wiyersycku stola ......

piykno sie widziola.....

Ale zanim na ten wiyersycek wlozla ..... o o malo ducha nie wyzionela!
Ponad dwie godziny wspinaczki w pelnym rynsztunku z ciezkim jak licho plecakiem, bo wszystko dobrze miec, o tak na wszelki wypadek: w razie deszczu, w razie glodu..... w razie ognia;)

W polowie drogi natrafilismy na prawdziwy raj ..... storczykowe krolestwo ..... tysiace!!!

i nie tylko storczykowy. 

 Raczac sie krysztalowa woda ze strumyka botanizowalam i odpoczywalam przy okazji.

Naliczylam i uwietrznilam na fotkach az 32 gatunki kwitnacych roslin!!!  

Wprost nie do uwierzenia, ze tak daleko na polnoc i tak wysoko w gorach jest taka bujna roslinnosc

Zajelo mi to dobra i bardzo potrzebna chwilke przed dalsza wspinaczka .... do gory 

A na szczycie Lulletjåhkkå .....nagroda ...... widoki  nad widokami .....

na niebieskie gory, ktore naprawde byly tego dnia bardzo niebieskie

 na miejsca wypasu reniferow.......

na swieta gore .....

na wijaca sie w dole rzeke Piteälven ...

I kiedy nacieszylismy oczy i napelnilismy "glodne kiszki", oprozniajac przy okazji odrobine plecak ....

 nadszedl czas zejscia w dol.

"Turlikalam " sie dosc szybko .... z gorki na pazurki ..... uciekajac przed nadciagajaca burza.

Bo z pogoda w gorach zartow nie ma ....... a swiat w dolinie wygladal tak ......