.... i ciagle sobie zadaje pytanie .....

skad p.Ewa, moja najbardziej zagorzala czytelniczka;), wiedziala, piszac w komentarzu pod moim postem ze  ..... z butow wystaje mi sloma.
Czuje sie wiec "w obowiazku" aby przedstawic moja prawdziwa wersje tego przypadku.
Bo prawda jest jak narazie tylko polowiczna.
Otoz od wielu, wielu lat moim najwiekszym marzeniem bylo posiadanie tradycyjnych butow lapponskich, do ktorych wedlug tradycji wklada sie slome ......

buty sa szyte na miare z recznie wyprawianej skory z renifera, garbowanej i farbowanej naturalnymi "chemikaliami". Nie musze wiec podawac ceny, bo kazdy kto zna sie na rekodziele zdaje sobie sprawe z ich wartosci.
Podczas ostatniego pobytu w Lapponii odwazylam sie zrobic decydujacy krok i ........ zamowilam sobie obiekt moich westchnien ..... takie piekne, czerwoniutkie.
Buty sie szyja..... a ze bez "sznurowek" nie bedzie efektu, wiec i sznurowki zamowilam!, ktore sie teraz tkaja naturalnie recznie.
Wszystko to bedzie gotowe do odebrania w marcu przyszlego roku.
A ze w marcu w Lapponii zima jak chu.... wiec bez slomy sie nie obejdzie.
Bo wlasnie sloma, a wlasciwie siano .... jest nalepszym ocieplaczem tych butow.
I to nie byle jakie siano, ale tylko wybrane gatunki turzycy ( Carex rostrata i Carex vesicaria)

Sianko nalezy zbierac w koncu sierpnia i najlepiej podczas pelni ksiezyca... aby zachowalo swoje cudowne wartosci. Potem nalezy je zaplatac, suszyc, greplowac, czesac i to przez kilka miesiecy aby bylo mieciutkie jak jedwab i grzalo jak nic innego na swiecie.

Wiec p. Ewo zapedzila sie pani odrobinke ..... bo na ta slome musze jeszcze troszeczke poczekac:( , ale potem bede ja nosila z duma!!!