Sa takie chwile w naszym zyciu, kiedy stajemy przed faktem wyboru nowego partnera zyciowego.
Kiedy dokonywalam takiego wyboru poprzednim razem wszystko bylo duzo, duzo latwiejsze. Byc moze dlatego, ze poprzedni moj partnej ........... to milosc od pierwszego wejrzenia. Wystarczylo, ze tylko na niego spojrzalam i odrazu wiedzialam, ze to wlasnie ten!
Wierzylam rowniez, ze oboje bedziemy sie starzec z godnoscia.... i wspolnie dozyjemy szczesliwej starosci.
A tu niestety ............. gowno!
Podczas gdy ja wciaz......
piekna i mloda, partner moj zaczal sie strzec odrobinke za szybko. Jakos dziwnie sie "przykurczyl", stracil swoj blask i moge nawet powiedzic, ze zrobil sie jakis "parchaty".
Z bolem serca, bo nie lubie rozstan, zaczelam rozgladac sie za nowym partnerem.
Stawialam tak wysokie wymagania, ze nie bylo latwo im sprostac.
Musi byc dystyngowany, elegancki, o odpowiednich gabarytach, bez zadnych traumatycznych przezyc.
I najwazniejsze abym mogla na niego liczyc..... na dobre i na zle, musi zapewnic mi maksymalne bezpieczenstwo. Musi byc na odpowiednim poziomie ekonomicznym i nie wymagac ode mnie za duzo, no powiedzmy dzienne utrzymanie i drobne zabiegi pielegnacyjno-kosmetyczne.
Rozpoczelam szukanie, biegalam po miejscach, gdzie ewentualnie mogalbym go zobaczyc, szukalm w internecie, czytalam ogloszenia, prosilam o pomoc znajomych.
Trwalo to dosc dlugo, az pewnego dnia jeden z moich znajomych oznajmil, ze ma dla mnie propozycje nie do odrzucenia i zaproponowal spotkanie.
Nie obylo sie bez nerwow i obaw, ale juz po drugim spotkaniu wiedzialam ...................................
ze bedzie moj!
Dzisiaj wlasnie sprowadzilam go pod moj dach i z wielka radoscia pokazuje go calemu swiatu.
Oto moj nowy zyciowy partner ........
